PROGRAM prowadzony 3, 4 w tygodniu metodą Marian i Christophera Knill – Świadomość Ciała, Kontakt i Komunikacja oraz metodą profili psychoedukacyjnych O. Ivar Lovaasa przy współ udziale wolontariuszy i praktykantów .
CELE PROGRAMU KNILLA : - wprowadzenie uczestników w stan relaksacji i odpoczynku - urozmaicenie i ciekawe spędzenie wolnego czasu - zwiększenie aktywności i motywacji do poznawania - zwiększenie chęci nawiązywania kontaktu - wywoływanie zadowolenia i poczucia bezpieczeństwa - ułatwienie pokonywania lęku - zwiększenie oferty poznawania nowych bodźców - zwiększenie wrażliwości - zwiększenie bazy doświadczeń - rozwijanie zainteresowań - rozwijanie procesów poznawczych - poprawianie orientacji w schemacie własnego ciała oraz w przestrzeni - motywowanie do podejmowania aktywności - nabieranie świadomości istnienia
Terapia obejmuje Program Wprowadzający ( 8 min. ) , Program 1 i 2 ( 15 min. ) . Odstępy między programami – 12 s. Podczas realizacji Programów Aktywności zwracamy uwagę na rozwój kontaktu i komunikacji, jest on ważniejszy niż sam ruch. Program 1 koncentruje się początkowo na górnej części ciała , a program 2 na niższej połowie . Program 1 i 2 realizujemy w różnym stopniu w zależności od zdolności dziecka do uczestniczenia w nich . Program Wprowadzający – w przybliżeniu 8 min. Kołysanie Wymachiwanie rękoma Pocieranie dłoni Klaskanie Głaskanie głowy Głaskanie brzucha Relaksacja
Program 1 – w przybliżeniu 15 min. Kołysanie Wymachiwanie rękoma Zginanie i rozprostowywanie rąk Pocieranie dłoni Zaciskanie i otwieranie dłoni Ruchy palców Klaskanie Głaskanie głowy Głaskanie policzków Głaskanie łokci Głaskanie brzucha Przewracanie się ( padanie ) Relaksacja Program 2 – w przybliżeniu 15 min. Kołysanie Klaskanie Głaskanie brzucha Głaskanie ud Głaskanie kolan Głaskanie palców u nogi Wiosłowanie Pocieranie stóp Poruszanie palcami u nóg Poruszanie nogami Leżenie na plecach Obracanie się z pleców na brzuch Relaksacja
Programy aktywności są realizowane w różnym stopniu od 20 do 45 minut – razem lub osobno.
CELE PROFILI IVAR LOVAASA : - obserwacja zachowania - imitacja, dopasowanie wczesnego języka - opanowanie podstawowych umiejętności samoobsługi - wprowadzenie języka średniozaawansowanego - rozszerzanie świata dziecka. Obie metody zachęcają do wspólnych ćwiczeń, ośmielają dziecko, uczą zaplanowanych, systematycznych doświadczanych ruchów takich jak naciskanie i kulanie przedmiotów, obracanie ich, przekładanie różnych rzeczy z ręki do ręki, wyrzucanie przedmiotów, pocieranie ich . Dziecko świadomie powiązuje własne ruchy w obecności opiekuna i muzyki, nawiązuje relacje z ludźmi, przedmiotami, sytuacjami, świadomie wykorzystuje swoje ręce, nogi, usta, ramiona, stopy i całe swoje ciało podczas prostych czynności, w zabawie i w komunikacji z innymi . Należy pamiętać o : - wytworzeniu właściwej atmosfery ( światło, tło dźwiękowe ) . Trzeba przy tym mówić cicho. Potrzebne jest wygodne miejsce do siedzenia i leżenia - powtarzalności – niepełnosprawne dziecko by zrozumieć lub zapamiętać bodźce, którym jest poddawane wymaga częstych powtórek tych samych sytuacji - właściwym nastawieniu – ważne są tu uczucia osobiste ( przyjaźń, serdeczność, sympatia, cierpliwość - własnym tempie – dziecko musi mieć czas na przyjęcie bodźców, postrzeganie, zdobywanie doświadczeń - wybranych propozycjach bodźców – świat osób z autyzmem jest często odbierany jako mieszanina chaotycznych bodźców napływających z otoczenia . Ważne jest by zmienić ten stan rzeczy, tak by był uboższy w bodźce, mniej chaotyczny i mniej zagrażający . Możemy to zrobić poprzez np. wyłączenie radia, ciszej mówić - odpowiedniej opiece – musimy respektować tempo na własne przeżycia uczestników . Zdecydowanie jest ono wolniejsze od naszego . Przebywanie w sali powinno dać poczucie bezpieczeństwa . Otoczenie musi promieniować spokojem, zapraszającym do aktywności .
Beata Dominiak
|